Na het zeezeilen en de tocht naar Londen werd dit jaar ook nog een avontuurlijke tocht ondernomen naar het Duitse Wad. Met Raaskal en Teerling gingen zes mensen naar Borkum en Juist. Eén van de deelnemers was Serena Dorrestijn en voor ons heeft ze bijgehouden wat er allemaal is gebeurd. Hieronder volgt haar verhaal.
Door: Serena Dorrestijn
Na op de BBQ gehoord te hebben over Das TeRaWad (Raaskal en Teerling op het Wad) had ik gelijk ter plekke besloten mee te willen. Na degene die het aan het organiseren was dit meegedeeld te hebben (er was nog precies een plekje over!) was het geregeld en zou ik als kersvers lid gelijk meegaan met een tocht van 9 dagen naar het Duitse en Nederlandse wad.
Bepakt met zeilspullen maar vooral een lading aan verwachtingen stapte ik zaterdagavond in Groningen op waar de mannen na een hele dag motoren aankwamen. Na een nachtje overnacht te hebben op een stijger waar we niet mochten liggen (dan hadden ze de bruggen en sluizen maar niet dicht moeten doen..) begonnen we aan de eerste en gelijk wat mij betreft de mooiste waddentocht van de week. Van Delfzijl naar Juist stond in de planning. Het tij liet dit echter niet toe wat als gevolg had dat we een uurtje varen van Juist besloten te ankeren en een paar uur te wachten totdat we Juist binnen konden varen. Het ankeren ansich was geen probleem, maar gelijk de eerste avond stond ons een heerlijke adrenaline kick te wachten. De twee kleine Waterratjes waren een speelbal geworden in een gevecht tussen natuurverschijnselen: Kentering en windrichting. Dit zorgde ervoor dat we binnen 2,5 seconden ruim 80 seconden heen draaiden en daarna weer met hetzelfde tempo weer terug. Uit angst voor over ankerlijnen heenvaren kwam iedereen tegelijk in actie, motoren in de achteruit en een hekanker werd erbij geklust. Toen alle drukte weer voorbij was konden we weer genieten van de enorm mooie sterrenhemel, een lege Waddenzee en de lichtjes van het eiland in de verte.
Rond een uur of elf besloten we wederom op avontuur te gaan. Teerling, gewapend met een spot ging voorop om met een maanloze nacht (nieuwe maan) in het donker op zoek te gaan naar de staakjes die ons veilig naar Juist zouden brengen. Na een aantal keren vastgelopen te hebben kwamen we om 2.00 Juist binnen waar we genoten hebben van een heerlijke nachtrust.
Maandag besloten we toerist te gaan zijn, wat echter eindigde in dat we een toeristische attractie werden overal waar we kwamen. Waar iedereen in sjaals liep en een beetje over het strand baggerde besloten de dappere heren en dame van Das TeRaWad 2010 dat het tijd was om te gaan zwemmen in de Noordzee en daarna eens even lekker te gaan BBQen. Want tsja, mooi weer moet afgedwongen worden.
Dinsdag vervolgden wij onze tocht over het duitse wad en zijn daarbij naar het eiland Borkum gevaren. Ook een zeer mooie tocht waarbij toch echt zeehonden gespot zijn. Een feit waar ik toch duidelijk een stuk enthousiaster over was dan menig heer bij mij aan boord. Dit mocht echter de pret niet drukken en ik was dan ook zeer gelukkig toen het beestje besloot een stuk met de boot mee te gaan varen.
Woensdag lagen wij verwaaid op Borkum, dit echter door gebrek aan wind, waardoor we besloten nogmaals een dagje de toerist te spelen. Wederom werden wij raar aangekeken toen we tussen de kuilengravende duitsers (ze waren er echt!) een enorm zandkasteel besloten te bouwen. Hierbij niet eens ruziezoekend met elkaar! ’s Avonds zijn we heerlijk uit eten gezien en aangezien de heren de hele dag over Schnitzel gepraat hadden besloten we dat het daar dan maar tijd voor was. Wederom werden we aangekeken als de rare Nederlanders, toen we ontdekten dat er een treinbaan boven ons hoofd rondliep en Peter-Paul wel heel erg enthousiast aan de serveerster vroeg of hij aanmocht. Waarna we daarna elke keer als dat ding langskwam in de lach schoten. Die Blöde Holländers.
Donderdag was het plan richting Schiermonnikoog te gaan en een tochtje buitenom te maken. Nadat we 2 uur onderweg waren, ik ondertussen mijn ontbijt kwijt was geraakt, de schipper groen en geel begon te worden en de golven toch wel erg hoog begonnen te worden voor zo’n klein maar dapper waterratje zijn we toch maar omgekeerd en hebben dus nog een dag gespendeerd op Borkum.
Vrijdag besloten we toe te zijn aan een avond stappen en hebben toen koers gezet naar Groningen. In het begin heerlijk gespied, waarbij de boot van Frederik beweerd de 8,1 knotsen gehaald te hebben! Van veel wind kwamen we terecht in complete windstilheid die later vooral erg veel regen voor ons in petto bleek te hebben. Ijskoud, weggeregend, en (in mijn geval) enigszins chagherijnig kwamen we aan in Groningen. Na een stevige maaltijd en een warme douche waren we er allemaal echter weer helemaal klaar voor en vonden we dat Groningen onveilig gemaakt moest worden door een stel studenten uit Enschede bewapend met zeillaarzen, thermokleding en verwaaid haar. Zo gezegd zo gedaan en vrijdagavond zijn we dus heerlijk wezen stappen in Groningen waar we de volgende dag vroeg uit de veren moesten aangezien het idee om bij de Ikea te gaan ontbijten was ontstaan toen we het bord zagen bij het binnenvaren in Groningen.
Na heerlijk ontbeten te hebben, waarbij sommige mensen erg geshockeerd waren van de drukte dat het s ochtends vroeg in zo’n Ikea kan zijn, (mensen renden serieus naar binnen toen de deuren opengingen. En dat voor een goedkoop ontbijtje) zijn we richting Friesland gegaan. Na de nacht op een marrekrite stijger door te hebben gebracht werden we allemaal bevroren wakker. Op een vorst van -2 hadden we stiekem toch niet helemaal gerekend.
Zondag was het helaas alweer het einde van de heerlijke week zeilen. Teerling ging richting Workum en Raaskal, die had vernomen dat er een I-Jonkie nog aan de gang was, besloot Jonkie maar een dagje te gaan bokken. Toen de zon onderging vertrokken we gevuld met sterke verhalen, vermoeide ogen, rare maar leuke herinneringen, voldaan weer richting Enschede. Op naar Das TeRaWad 2011!