Aanschaf plofvest
Er zijn verschillende soorten plofvesten. Het plofvest is een opgevouwen drijflichaam, waarbij als een sensor die reageert op water wordt geactiveerd, een hoeveelheid gas die onder hoge druk in een cilinder zit in het drijflichaam geperst. Ieder reddingsvest heeft een CO2-cilinder gevuld met gas. De sensor zorgt ervoor dat het ontstekingsmechanisme wordt geactiveerd, waardoor het gas in de gascilinder in het drijflichaam stroomt en het vest opblaast.[1] De grootste onderlinge verschillen zijn de sensor, het drijfvermogen en de extra opties.
Sensor
Er zijn 3 verschillende soorten sensoren; zout-, papier- (UML), of druksensor (hydrostatisch/Hammar). Bij zout- en papiersensoren zal bij contact met water de capsules van zout of papier wegsmelten en zo activeren. Hammar patronen gebruiken een combinatie van drukgevoeligheid en een zoutpatroon. Water geeft op ongeveer 10 centimeter diepte genoeg druk om water toe te laten bij een zoutpatroon die vervolgens reageert op water. Na activatie van de sensor wordt een CO2 capsule opengemaakt die het drijflichaam vult. Er is bij een zout- of papiersensor een kans dat dit vest per ongeluk wordt geactiveerd doordat de zoutpil veel omgevingsvocht opgenomen heeft.[1] Een druksensor wordt echter vooronderstelt een zeer kleine kans te hebben om niet te activeren.[1] De druksensor moet ongeveer elke 5 jaar vervangen worden, wat ruim de helft van een nieuw vest kost en daarom eigenlijk betekent dat je beter een nieuw vest kan kopen. Dit geldt ook als hij is afgegaan. Bij de andere versies moet alleen het zouttabletje en eventueel de capsule vervangen worden, wat veel minder kost. Tenzij je wekenlang wil voordekken op open zee zonder het zouttablet te vervangen, is een hammar-vest niet de beste koop.
Er is in de loop van de jaren geen duidelijke winnaar uit de bus gekomen, en alle mechanismen kunnen als toepasbaar worden gezien. Voor vrijwel alle toepasssingen is een zouttablet- of UML-vest de beste koop.
Drijfvermogen
Het drijfvermogen is de hoeveelheid opwaardse kracht die een reddingsvest heeft. Drijfvermogen is meestal 150N of 275N, waarbij 1N 100 gram drijfvermogen is. Een 150N heeft niet voldoende opdrijvend vermogen om je in bewusteloze toestand op je rug te draaien, omdat er lucht ophoopt in je zeilpak waardoor de werking van een vest negatief wordt beïnvloedt.[2] Deze luchtbel op je rug kan meer kracht uitoefenen van een 150N vest, waardoor je met je hoofd in het water zult blijven liggen. Het is dus niet afhankelijk van je gewicht.[1][3] Daarnaast is een 275N vest amper minder comfortabel, bijna even duur en weet je niet wanneer je gaat varen in de komende jaren.[1] De KNRM adviseert een reddingsvest altijd te dragen, maar in ieder geval als de watertemperatuur lager is dan 15 graden, ’s nachts, bij slecht zicht en vanaf windkracht 4.[4]
Kies altijd voor een 275N vest.
Features
De belangrijkste feature die veel reddingsvesten hebben is een ingebouwd harnas. Dit betekent dat je er een lifeline aan vast kunt maken en wanneer je van boord valt, is het reddingsvest krachtig genoeg om deze krachten aan te kunnen. Er zijn daarnaast verschillende extra's aan reddingsvesten te koppelen, zoals lampjes, bakens, sprayhoods - een soort cappuchons ter bescherming tegen het water van golven - , en zo verder. En als laatst het belangrijkste: kies altijd een vest met ingebouwd harnas, de rest is leuk maar niet essentieel.
Kies voor een reddingsvest met harnas. Andere opties kunnen in specifieke gevallen een toevoeging hebben, maar zijn op weinig momenten noodzakelijk.
Conclusie
Koop een nieuw 275N vest met ingebouwd harnas. Een tweedehands vest weet je nooit hoe vaak deze gedragen of gerepareerd is en uiteindelijk hangt je leven van de werking van dit vest af. Dat is geen paar tientjes besparing waard. Kijk voor een goed vest in de meest recente waterkampioen-test: [1]. Zorg daarnaast dat een vest lekker zit, want een vest dat je draait is altijd waardevoller dan één die binnen ligt.
